Op grond van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht komen de kosten van het inroepen van een deskundige voor vergoeding in aanmerking als i) het inroepen van een deskundige redelijk was en ii) de deskundigenkosten zelf ook redelijk zijn.
Zoals de Raad van State in een uitspraak van 12 november 2025 overwoog, is het gelet op deze maatstaf dus niet vereist dat een deskundigenrapport over een voor de uitkomst van het geschil mogelijk relevante vraag uiteindelijk heeft bijgedragen aan de rechterlijke beslissing. Op dit uitgangspunt bestaan wel uitzonderingen die zich in het bijzonder op het gebied van het omgevingsrecht voordoen. In die zaken kan sprake zijn van beroepsgronden tegen (zeer) veel aspecten van een besluit. Uitgangspunt is dan dat wanneer ter onderbouwing van een beroepsgrond een rapport door een deskundige wordt opgesteld en die beroepsgrond niet slaagt, de kosten in verband met dit rapport niet dan niet voor vergoeding in aanmerking komen.
Voor beoordelen van de vraag of het inroepen van een deskundige in een concrete zaak redelijk is, is van belang of degene die deze deskundige heeft ingeroepen, gezien de feiten en omstandigheden zoals die bestonden ten tijde van inroeping, ervan uit mocht gaan dat de deskundige een relevante bijdrage zou leveren aan een voor hem gunstige beantwoording door de rechter van een voor de uitkomst van het geschil mogelijk relevante vraag. Anders gezegd: in deze concrete zaak speelde medische problematiek en was het inschakelen van een medisch deskundige dan ook redelijk.
Voor het beoordelen van de redelijkheid van de kosten van de ingeschakelde medisch deskundige, zoekt de Afdeling in dit concrete geval aansluiting bij artikel 2, eerste lid, onder a en b, van het Besluit tarieven in strafzaken 2003. Hierin staan – specifiek ten aanzien van het verrichten van psychologisch en psychiatrisch onderzoek – tarieven opgenomen. Omdat de verzochte kosten deze tarieven niet te boven gingen, acht de Afdeling deze kosten redelijk.
